Τα χολοπεπτικά συρίγγια αποτελούν σπάνιες χειρουργικές οντότητες με κύριο χαρακτηριστικό τους την επικοινωνία των χοληφόρων ή της χοληδόχου κύστης με κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο, όπως το στομάχι, το δωδεκαδάκτυλο, το λεπτό έντερο και το παχύ έντερο.
Ανάλογα με την παθολογική τους επικοινωνία τα χολοπεπτικά συρίγγια διακρίνονται σε:
Χολοκυστοδωδεκαδακτυλικά (το 70% των περιπτώσεων)
Χολοκυστοκολικά (το 10% με 20% των περιπτώσεων)
Χολοκυστογαστρικά συρίγγια που είναι και σπανιότερα
Αίτια δημιουργίας των χολοπεπτικών συριγγίων
Τα περισσότερα χολοπεπτικά συρίγγια δημιουργούνται ως επιπλοκές αθεράπευτης χολοκυστίτιδας κατά την οποία προκαλείται η διάτρηση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης το οποίο εφάπτεται στο τοίχωμα του γειτονικού οργάνου και διαβρώνοντας το σχηματίζεται συρίγγιο.
Το χολοκυστοκολικό συρίγγιο προκύπτει από μια επικοινωνία μεταξύ της χοληδόχου κύστης και της δεξιάς πλευράς του παχέος εντέρου, ως επακόλουθη επιπλοκή της χρόνιας χολοκυστίτιδας ή χολολιθίασης.
Συμπτώματα που προκαλούν τα χολοπεπτικά συρίγγια
Τα συμπτώματα των χολοπεπτικών συριγγίων ομοιάζουν με αυτά της χολοκυστίτιδας και προκαλούν κοιλιακό άλγος, συμπτώματα δυσπεψίας, ναυτία, διάρροια και πυρετό.
Στα χολοκυστοκολικά συρίγγια τα χολικά οξέα που παροχετεύονται από την χοληδόχο κύστη, διεγείρουν τον βλεννογόνο του παχέος εντέρου προκαλώντας στεατόρροια και διάρροια.
Έχουν αναφερθεί σπάνιες περιπτώσεις με χολόλιθο να εγκλωβίζεται στο ορθοσιγμοειδές προκαλώντας απόφραξη του παχέος εντέρου και πρόκληση ειλεού.
Θεραπευτική αντιμετώπιση των χολοπεπτικών συριγγίων
Η θεραπευτική προσέγγιση των χολοπεπτικών συριγγίων είναι η λαπαροσκοπική εκτομή της χοληδόχου κύστης και η συρραφή του σηραγγώδους πόρου.